Στέλιν, ο χαμογελαστός δικτάτορας - μέρος 1ο

(Σκηνή 1η)

Οι μάζες ειναι εξοργισμένες με τις εκτελέσεις αντιφρονούντων, τις μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών και την παράξενη τάση του Στέλιν να κρατάει βρώμικες κάλτσες σε μια σακούλα για κουλουράκια.

Είναι στα χέρια του πιστού του κολαούζου και υπεύθυνου γραφείου τύπου, Νικοπαππόφ, να ηρεμήσει τα πλήθη και να τους εξηγήσει ότι δεν καταλαβαίνουν.  

"Ο ΝΤΑΡΚ ΝΑΗΤ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ",φωνάζει ο Νικοπαππόφ στην πλατεία του Σάλινγκραντ, της πόλης που γεννήθηκε η φωτογραφία.

(Σκηνή 2η) Θλιμμένη μουσική κοντραμπάσου ακούγεται στο background.

Ένας μοναχικός μακρυμάλλης αφήνει το κοντραμπάσο και ανάβει τα λιγοστά κεριά του δωματίου σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ζεσταθεί.

Τρείς κοφτοί χτύποι ακούγονται στην πόρτα.

Ο Τροτσκινάρης πλησίασε σφίγγοντας το παλτό του απ'το κρύο και άνοιξε την πόρτα διστακτικα.

"ΕΣΥ;" είπε έκπληκτος αντικρύζοντας την αντεπαναστατική μορφή που στεκόταν στο κατωφλι του.

"ΝΑΙ ΕΓΩ, ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΣΟΥ!" απάντησε η γνώριμη μορφή.

Ήταν ο Τζών Στάλιν.

Η ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΕ ΑΡΧΙΣΕΙ.

(Σκηνή 3η) "Έχουμε αβάσιμες πληροφορίες ότι μικρές ομάδες αντεπαναστατικών σκουληκιών κινούνται εναντίον σας..." είπε ο Νικοπαππόφ στον Στέλιν.

"Πράχτορες του τσάρου Τσουλώφ;" ρώτησε ο Στέλιν.

"Ακόμη χειρότερα... ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ!" είπε ο Νικοπαππόφ με τρόμο στα μάτια του.

Ο Στέλιν χαμογέλασε. Δεν υπήρχε λόγος να το κάνει, απλά το έκανε. Για αυτό άλλωστε τον λέγανε και "Στέλιν, χαμογελαστό δικτάτορα".